Cercle Neerlandais - Nederlandse vereniging van Lille en Noord-Frankrijk
  • VERSLAGEN
  • FOTO'S
  • LINKS
  • CONTACT
  • VERSLAGEN
  • FOTO'S
  • LINKS
  • CONTACT

HOLLANDSE NIEUWE

13/6/2017

0 Commentaires

 
Van oudsher voorzag de bevolking van de «Lage Landen aan de Zee« in haar dierlijke eiwitbehoeften voornamelijk via vis uit de Noordzee. Koeien waren voor de melk, ossen werden voor kar en ploeg gespannen, paarden waren voorbehouden aan het leger en de adel.
 
Van oudsher werd haring, zoals veel andere aan bederf onderhevige voedingsmiddelen, simpelweg gezouten («gesteurd») om de houdbaarheid van het product te verhogen [Romeinse legioensoldaten op veldtocht ontvingen een «soldij» (= ‘salaris’, naar Lat. sal = zout) om zout te kunnen kopen]. Het houdbaarheid van de pas gevangen haring boekte in de 14de eeuw enorme vooruitgang door de uitvinding van het «haringkaken». Daarbij werden op zee, onmiddellijk na de vangst, de kieuwen en ingewanden,  op de alvleesklier na, met een mesje weggesneden. De «gekaakte» haring werd vervolgens ingezouten en aan wal gebracht. De uitvinder van het kaken zou Willem Beukelszoon, een visser uit Biervliet, geweest zijn, maar daarover bestaat nog steeds onzekerheid.
 
«Hollandse Nieuwe » is een andere naam voor maatjesharing. ‘Maat’ is  een verbastering van ‘maagd’. De Zilveren Vloot van onze beruchte kaper Piet Hein had, volgens het bekende liedje, veel Spaanse ‘matten’ aan boord.  
 
De ideale tijd van het jaar voor de vangst van haring is begin juni, wanneer de jonge vis nog geen hom of kuit (voortplantingsvocht) bevat en toch, na de winterperiode, voldoende vet (minimaal 16%) ontwikkeld heeft. Bij het uitvaren van de vloot naar de Doggersbank) werden de boten feestelijk met vlaggetjes versierd. Dat was de «Vlaggetjesdag», ook wel «Buisjesdag» genaamd. (Een buis was de benaming van een middeleeuws schip dat zowel voor de koopvaart als voor de visserij ingezet werd.). Later vierde men niet het uitvaren maar het binnenlopen van de vloot.
 
 «Het eerste aangeleverde haringvaatje van het seizoen wordt geveild en de opbrengst aan een goed doel geschonken. Ook werd de eerste haring traditioneel de toenmalige regerende vorst(in) aangeboden, maar die traditie verdween doordat tegenwoordig de meeste haring door niet-Nederlandse schepen binnengebracht wordt.
 
Het z.g. «haringhappen» was van oorsprong een carnavalstraditie. Bij het eten houdt men de gefileerde vis ─  dus zonder bot of graat ─ aan de overgebleven staart vast en laat men hem hapsgewijs in te keel zakken. Veel outsiders, zoals buitenlandse toeristen, familieleden van expats en omstanders in Frankrijk vonden dat maar een griezelig gedoe en voerden de gewoonte in om de haringfilets op een broodje te eten. Ook de Cercle nam deze gewoonte gedeeltelijk over, maar daarmee ging de originaliteit van het haringhappen verloren.
 
Haring die buiten het seizoen wordt gevangen is nog steeds geschikt voor consumptie, maar mag geen Hollandse Nieuwe heten. Dat is de "gewone" gezouten haring. Deze wordt ook gebruikt voor het maken van zure haring en rolmops.
 
Philippe Delanne alias Henri


0 Commentaires



Laisser un réponse.

    Lees hier de verslagen van 
    de verschillende activiteiten die er vanuit de Cercle Néerlandais georganiseerd worden.

    Categorieën

    Tous


    Archief

    Mars 2021
    Juin 2020
    Mai 2020
    Avril 2019
    Avril 2018
    Juin 2017
    Mai 2017
    Janvier 2017
    Novembre 2016
    Juillet 2016
    Mai 2016
    Février 2016
    Janvier 2016
    Octobre 2015
    Mai 2015
    Avril 2015
    Février 2015
    Janvier 2015

    Photo

    Flux RSS

    Photo
Propulsé par Créez votre propre site Web à l'aide de modèles personnalisables.